అంశం: చిత్రకవిత
కవిపేరు: రాజశేఖర్ పచ్చిమట్ల
9676666353
నామనోవీధిని విహరించే చెలి కనువాకిట చేరినక్షణం
నాజీవనయానం రంగుల హరివిల్లై విరిసింది నిజం
నీతోకలిసి నడిచిన గతమంతా తలపించే నందనవనం
నన్నువీడిన మరుక్షణం నేనో విలపించే పగిలిన అద్దం
పంచవన్నెల చంద్ర వదనాన్ని బండబార్చావెందు చెలీ!
అందని ఆశలు రేపి
అమాయకప్రజల నాడించే
నయవంచక నాయకుల
నడ్డివిరిచే పాశుపతాస్త్రం
మద్యమాంసాల మత్తులమమరిపించి
నోట్లు చూపి నోరూరించినా
తాయిలాల గమ్మత్తులో చిత్తుగాక
గుండాల గుండెల్లో దింపే పోటు
ఉచిత పథకాలు ఉత్తుత్త హామీలు
అమలుకు నోచని ఆశల పలారానికై
అహరహం ఎదురుచూపులు
సంక్షేమం అందనిద్రాక్షేనని తెలిసి
స్వక్షేమాన్ని గద్దెదించే ప్రజాతీర్పు
అయిదు రోజులు అందట్ల దిరిగి
కడుపులు గడ్డాలు వట్టుకొని
అయిదేండ్లు బానిసల్లా జూసి
ఎదురుతిరిగితే యెదలతన్నే
అణచివేతను తుణిచివేసే వజ్రాయుధం
ఓట్లపేరుతో వరదలుగ పారుతు
వంగివంగి దండంపెట్టి
గెలిచినం పంగనామాలు వెట్టే పాలకులను
మనీదప్ప మనుషి మర్మమెరుగని
దగాకోరు నాయకదండును
పల్లెఅతీగతీ దెలువని మదపుటేనుగు
పెద్దమనుషుల మెడలువంచే అంకుశం
అహం నిండిన ధుర్యోధనాదుల
ధనాధికార మదమణిచే పరుశురామాస్త్రం
రాజకీయ వంచన చేసే
రాబందుల రెక్కలు నరికి
విచక్షణాయుత విలువలు దెలిసి
ప్రజారంజకపాలకుల నిర్ణయించే పెద్దరికం
అసలు సిసలు ప్రజాస్వామ్యం
1.శాంతి
వలసపోయింది
మానవులలోం
దానవ చూడలేక
2.మనసు విరిగిందో
మనిషే ఒరిగిండో
శాంతి
గూడు సెదిరింది
3.శాంతి కోరి
విశ్వాంతరాలలో వెదికిన
అశాంతి
ఆవగింజంత తగ్గలే
4.కార్తిక దీపకాంతి
కలత దీర్చింది
చీకటిలోకంలో
మిణుగురే శాంతి
5.మనసు సచ్చిందో
మనిషే మారిండో
శాంతి
చాలా దూరమైంది
పచ్చిమట్ల రాజశేఖర్
ఎవరికెవరు ఏమౌతమో తెలియకుండానే కలిసి పోయాము
పాణిగ్రహనంతో అల్లుకుని పూవుతావిలా ఏకమై పోయాము
యవ్వనం వాడిపోయినా కొలది ప్రేమలత విరబూస్తూనే ఉందిచెలీ
అన్యోన్యతకు మనసుంటే చాలు కదా అందుకేనేమో
కడదాకా కలిసుండడమే కదా మనప్రణయ దారులకు గుర్తు!
పచ్చిమట్ల రాజశేఖర్
నాన్నుంటే చాలురా
ధనమన్నదియేలరా
ఆదైవమె చెంత నుండ
దైన్యం మనకేలరా
మనఅడుగుకు గొడుగుపట్టి
మనభవితకు బాటలేసి
మనకలలకు కాపుగాసి
ధర్యమయ్యి దాపునిల్చి
తనువెండిన తననీడను పంచుతాడురా నాన్న
మనకోసమె అనునిత్యం తపిస్తాడురా నాన్న
మనకలలను నిజంచేసి
మమతలతో మనలపెంచి
తానవనిలో కూరిపోతు ఆకసాని కెత్తుతాడు
యెదుగుతున్న మనలచూసి యెదమాటున మురుస్తాడు
నింగినంట నీవెగిరితే దారమవుతడూ నాన్న
పడినాప్రతిసారి మనల లేపుతాడురా నాన్న
తన ఆశల ననుచుకుంటు మనల పెంచునూ
యెదుగుతున్న మనలచూసి యెదల మురియునూ
గెలుపుకోసం పరితపిస్తూ
జీవితంలో ఓడినప్పుడు
వెన్నుతట్టే వెంటనడిచే ధైర్యమే నాన్న
నీగెలుపునే తనదనుకొని
వల్లెవేయుచు బంధుజనులకు మురిసే మంచిమనిషే నాన్న
ఆవసంత కోయిలమ్మ మూగవోయ నెందుకో
ఆపచ్చని ప్రకృతినేడు ఆకురాల్చె నెందుకో
మనిషిబతుకు యెండమావి నీటిచెమ్మ లేకున్నా
కోరికలే గుర్రాలై పరుగుదీయు నెందుకో
వలపురాణి చెలిమిలేక వయసన్నది వాడుతున్న
ఆవసంత మాసాంతం విరహవేద నెందుకో
బంధాలే పాశాలై వేదనెంతొ పెడుతున్నా
అనుబంధపు ఆనవాల అన్వేషణ లెందుకో
ఆకాసాన చుక్కలదొర వెలుగులెన్ని పంచినా
కవిశేఖరు మదిచీకటి కమ్ముకున్న దెందుకో
తళతళ మెరిసేటి తంగేడిపూలు
మిళమిళ మెరిసేటి మందారములు
బంగరుసొగసున్న బంతులు చామంతులు
తీరుతీరురంగుల్లో తీరొక్కపువ్వులూ
అన్నిపువ్వులు గలిసి బతుకమ్మై విరిసెనూ
ఆడబిడ్డల మోమున ఆంనందం మురిసెను
మెట్టినింట మెరిసేటి ఆడబిడ్డలందరూ
పుట్టిల్లు తోవబట్టి పులకించి పోతరూ
ఆడపిల్లరాకజూచి యాతల్లిదండ్రులు
ఆనందంమదిలనిండి మురిసి మెరిసిపోతరూ
మళ్లీ పోవాలనుంది పళ్లెటూరుకు
ఒళ్లో వాలాలనుంది తల్లిపేగుకు
మళ్లీపోవాలనుంది పల్లెటూరుకు
మళ్ళిమళ్ళీ పోవాలనుంది తల్లిచెంతకూ
అలలతీరు ఓలలాడే అనుభవాలు నెమరేయుచూ
అనుభవాల దొంతరలను అహర్నిశలు తడిమేయుచూ
మళ్లీ పోవాలనుంది పళ్లెటూరుకు
ఒళ్లో వాలాలనుంది తల్లిపేగుకు
వసివాడని పసిప్రాయం గిలిగింతలు పెడుతుంటే
ఆప్యాయత లొలికేలా అమ్మలాలి పాడుతుంటే
చిన్ననాటి జ్ఞాపకాలు కెరటాలై మెదులుతుంటే
ఒదగాలని వున్నది ఆమధురావని ఒడిలోనికి ॥మళ్లీ॥
పల్లెనిడిచి తల్లినిడిచి వెలగబెట్టినదియేమిటొ
పచ్చదనపు గుండెచీల్చి బావుకున్నదది యేమిటొ
నిలువనీడనిచ్చు తరుల తగులబెట్టె కుతంత్రాల
వాసనైన సోకనట్టి జనపదాల జాడవట్టి ॥మళ్లీ॥
ఎంతకాలమయ్యిందో యెదలనిండ శ్వాసించి
ఎన్నిరోజులయ్యిందో మనసారా భాషించి
ఒక్కసారి తనివి తీర మట్టిని ముద్దాడాలి
(తనివితీర తల్లియెదను తడిమి మురిసిపోయేందుకు )
యెండినఆతల్లి యెదను ప్రేమతొ ఓదార్చుటకూ ॥మళ్లీ॥
ఆఘ్రానించాలనుంటే ఆమట్టి పరిమళం
ఆస్వాదించాలనుంటే ఆజీవనమాధుర్యం
తప్పదు మానవజాతి ఆత్మావలోకనం
ప్రగతిముసుగుదీసి మరల పల్లెసొగసు చూసేందుకు ॥మళ్లీ॥
మరబతుకులు మాకొద్దని మనసు మొత్తుకుంటుంటే
పచ్చనైన పల్లెసీమ స్వాగతాలు పలుకుతుంటే
సీతకోకలై మనస్సు గాలిలోన తేలియాడ
కలలు మరచి కన్నతల్లి కౌగిలిలో చేరేందుకు ॥మళ్లీ॥
తప్పటడుగు తెలుసు కోని తల్లి
సాలెగూటి పోగులోలె సాగుతు
