పాడుకాలం దాపురించిన్నాటి నుండి
బతుకుబండి నడుత్తలేదు
మూడుచక్రాలు రోడుమీద
చక్కర్లుగొడితెనే మూప్పూటల తిండి
లేనినాడు అంతేసంగతి
కరోనాకాలంల జనం కాళ్లకు సంకెళ్ళేసె
మూడుగీరెలకు తాళాలేసె
మంది నడువకపాయె
గీరెలు దిరుగకపాయె
అయినా జీవనచక్రం ఆగదాయె
కందెనలేని గీరెతీర్గ
పొంటెకోతీరు ఒర్రవట్టె
ఇంటికాడి గోసచూత్తె
కళ్లనీళ్లు కారవట్టె
ఏదేవుడు కరుణించాలె
మాగోసలెవలకర్థం గావాలె
నీదనుకున్నదేదీ నీసొంతంకాదు
ఏదీ నీవెంట రాదు
అద్దెకొంప సర్దేసినట్టు
తనువునుండి తరలివెళ్లును జీవం
అంతవరకు నాదని మురిసిన
తనువూ నీవెంట రాలేక కూలబడుతుంది
నాఅన్న బంధాలన్నీ
వల్లకాటి చితిమంటిల వరకె
నీవు మోహించిన బంధాలన్నీ
ఏడ్చి తూడ్చి క్రమంగా మరచి
ఆస్తిపంపకాల్లో లీనమౌతారు!
చుట్టూన్నలోకం వాళ్లకు వీలైనపుడు
నీమంచి చెడు తరాజుల జోకి
నీబతుకు అర్థాన్ని వెలగడుతుంటారు!
రోజులు.....
నెలలు...........
వత్సరాలు..........
గడిచి గడిచి
నీవునికే లేకుండ అంతర్ధానమౌతుంది!
అంతా మిథ్యే!
నీవనుకునేదంతా భ్రమే!
నీవన్నది మాత్రం నిజం!
నీచుట్టంతా అబద్దం!
నీవే నిజం!
నిటారుగ పెరిన వనాలు
నిత్యంపారె నదులు
అశుచిత్వాన్ని బాపె శుచి
భూదేవికి వీవెనలూపె మారుతం
ఎడతెరిపి లేకుండా ప్రాణులప్రగతికై శ్రమించే అరుణగోళం
పంచభౌతికముల పకృష్ట బంధమే
పాంచభౌతిక దేహమే అఖండభారతం!
అది ఆద్యాత్మికతకు ఆధారం!
త్వమేవాహం అనుమంత్ర
పరమార్థం పరికించి
ఆద్యాత్మిక వెల్లువలో
పల్లవమై పయనించిన
తత్వమెరిగిన గురువులు
తనువనువనువూ నిండినది భారతం!
సంస్కృతీసంప్రదాయాల సెలయేరు
వెల్లివిరిసిన నైతికత
పరిమళించిన మానవత్వానికి ప్రతీక భారతం!
ఖగోళ జ్యోతిష్య ఆయుర్వేదాది
సకలశాస్త్రాల నెలవు భారతం!
రాజశేఖర్ పచ్చిమట్ల
9676666353
కళ్లతో కనలేని
నలుసంతపురుగు దాటికి
ఉస్తాదులు సుత విలవిలలాడుతుండ్రు
నేనన్నోన్ని నెత్తులపేనున్జేసిన
కరోనా కాటుకు వెరచి
పాణాలరిసేతుల వట్టుకొని
ప్రైవేటు దావకాండ్లకు వోతె
తెల్లగుడ్డల దాకుదార్లకు
జీతందప్ప జీవితాలు పట్టవు
మేకతోలు కప్పుకున్న పులుల తీరు
యాజమాన్యపు యమదూతలు
ఆసుపత్రుల కాసుపత్రులుజేసి
నిలిపేప్రాణానికి బదులు
నిలువుదోపిడి జేస్తుండ్రు
జీవంలేని తోలుతిత్తికి
ముక్కులమూతిల పైపులువెట్టి
జలగలై రోగిబంధువుల రక్తందాగి
సావుకబురు సల్లగజెప్పుడెగాదు
పైసలిచ్చెదాక పీనుగిస్తలేరు!
పాణదాతలు ధనదాహార్తులై
సెలిమలసొంటి చిన్నకుటుంబాల
నెర్రెలుగొట్టిపిత్తుండ్రు!
పీనుగుదగ్గర పీతిరిగద్దలతీరు
నల్గురైగుద్గురు నాల్గుదిక్కుల్జేరి
సమజుగాని బాషల సోచాయించుకొని
తోచిన మందులన్ని తోలుతిత్తిలనింపి
కట్టలన్ని కంపూటర్ల నింపుకొని
కాపాడలేకపోయినమని కల్లలాడుతుండ్రు!
వైద్యోనారాయణి హరి యని
ప్రాణదానంజేసె దాకుదార్లు
ఆసాములిచ్చే కాసులకాశపడి
గంగెద్దుతీరు ఆడుతుండ్రు
పాణబయాన్ని ఆసరజేసుకొని
మనుషులను చీకినబొక్కల్జేత్తుండ్రు!
పొట్టకుండ కింద
ఆకలిమంటవెటినట్టు కుతకుత ఉడుకంగ
గంజిల గట్కేసుకొని
పొంగుమీద నీళ్లుజల్లినట్టు
కడుపుమంట జల్లారవెట్టుకోను
పాయిరంగ దాగి
సొలుక్కుంట సొలుక్కుంట
దొరల పొలాల్ల ఎట్టిజేసి ఎముకలగూడైన జాతిని
ఇనుము పోతవోసినట్టుండి
అలుముకుంటే అందని రాతికంబాలను
ఏన్గులెత్తలేని బారుకంబాలను
బొక్కల్లబలమంత బుజాలకుదెచ్చి
ఎగిసిపడే ఊపిరిని ఉప్పెనోలె ఎగజిమ్మి
వందలచేతిబలం మోకుతాడుజేసి
ఊరునడుమ బొందలగడ్డోలె
దొరగడీ నిలవెట్టి
పీనుగులై పొర్లాడుతున్న జాతిని
ఆడమగా పిల్లాజెల్లా
ముసలీముతకా అందరు
పొద్దుతిరుగుడు పువ్వోలె
కాయకట్టంజేసి కడుపుతీపు బాపుకోని
కడుపునిండ పిల్లలకు పాలుదాపతీరికలేక
పుట్టెడు దుఃఖంతో బూదేయి పాల్జేసి
సలుపులు బాపుకొని శెమజేసే జాతిని
ఎంగిలిమెత్కుల కాశపడి
దొరజీకేసిన బొక్కలకు బమిసి
ఎన్కనిలవెట్టుకోంగనే
ఎన్నెముకనుకోని బమవడి
జాతిగుణం దాసిపెట్టుకోని
పెద్దిర్కం మొకాన పుల్ముకోని
అమాయికుల వట్టుకచ్చి
గడీతంబాలకు గట్టి
సందులేకుంట గొట్టి
చీకటిగదుల్ల అలమటించి
మనకు మనం జచ్చేటట్టు జేసె
దొరగులాంలకు
తనకడుపు నింపుటానికి
జాతిని తాకట్టువెట్టే
నకిలి కూతలను కౌజుపిట్టల
గొంతుపిసికి బొందవెట్టతందుకు
తెనెవూసిన కత్తోలే మాట్లాడి
పాణందీసే బద్మాసులకు
బడితెపూజ జేసెతందుకు
బుర్కలన్ని కలుస్తున్నయి!
ఎండిన కడ్పుల
పేగులన్ని గల్సి ఉర్లువేనుతున్నయి!
వికసించే చంద్రునిలో చల్లని నీనవ్వున్నది
వినిపించే సవ్వడిలో తియ్యని నీపిలుపున్నది
వలపువాన కురియువేళ చెలిజాబిలి నీవేగా
అలలుపొంగే నాహృదిలో వెచ్చని నీచెలిమున్నది
ఆకాశపుసరసు నడుమ ఆశలతామర నీవే
కదలాడెడు కనులవెనుక కమ్మని నీరూపున్నది
నీతొలకరిముద్దుకొరకు చెలగు చకోరము నేనే
తేలియాడు మబ్బులలో తెల్లని నీమనసున్నది
నీవెచ్చని నిట్టూర్పులు తాకెను శేఖరు చెక్కిలి
నాగమ్యపు దారులలో వెయ్యని నీయడుగున్నది
ఆ.వె.
ప్రాణవాయుకొరకు ప్రాకులాడుటయేల
ధరణి మ్రానులన్ని నరికివేసి
చెట్లుబెంచిననది చెలగివిజృంభించు
వాయువీపుగట్టి మోయనేల?
ఆటగోరుబాలుడారీతి తెలిజెప్పె
పుఢమితపముబాప బుద్ధితోడ
అవనిజనులకంత ఆయుష్యమిచ్చేల
మొక్కనాటతొడిగె మోదమలర
ఆ.వె.
ప్రాణవాయులేక ప్రాణిలేదనెరింగి
పరివిధమ్ములుగను తరచి చూచి
వీపుమొద్దుమోయ విడ్డూర మగుననీ
మొక్కనాటపుఢమి మోకరిల్లె
ఆ.వె.
బతికియుంటెచాలు బలుసాకు దినవచ్చు
చవినిగోరిబయట జనుటవలదు
మూతిముక్కుమూయ ముందుబతుకుగల్గు
మాస్కుదీసినెడల మనుట కల్ల
రాజశేఖర్ పచ్చిమట్ల
అమ్మతనమె అమృతమై ఆయువుపోస్తున్నదీ
అమ్మతనమె అఖండమై యవనిని మోస్తున్నదీ
అమ్మతనం అంకురమై యవని నిలుపుతున్నది
మృగమైనా తనకూనల మురిపెముతో పెంచును
కాకైనా తనబిడ్డల కనురాగము పంచును
అమ్మసాటి ఈజగతిల అగుపించదు వెదికినా
అమ్మదనం జగతిలోన అమృతమే తెలుసునా
చక్రవాకమై నిత్యం తపిస్తుంది అమ్మతనం
తొలకరికై వేచివేచి కృశిస్తుంది అమ్మతనం
అమ్మతనమె ఈజగతిని మోస్తున్నది వరాహమై
అమ్మతనమె అంబరాన
పూస్తున్నది హరివిల్లై
అమ్మప్రేమలేనిదే మనిషి ఉనికి లేదుగా
అమ్మమెప్పుపొందనీ మనిషిబతుకు దండుగా
అణువణువు తనకు అర్పించిన అమ్మఋణం తీరునా
బతుకంత దార వోసినా అమ్మఋణం తీరునా
అమ్మేగద అనురాగం అమ్మేగద మమకారం
అమ్మప్రేమ పొందడమే మనజన్మకు సింగారం
ముసుగులన్ని తీసిచూడు అసలురంగు తెలుస్తుంది
మనసుతెరలు తీసిచూడు మనిషిరంగు తెలుస్తుంది
యవ్వనమది శాశ్వతమని గాలిలోన తేలిపోక
మలివయసులో మదనపడితె
వయసుపొంగు తెలుస్తుంది
తనునిండిన చీకటిలో తడుముకుంటు నడువనేల
చిరుదివ్వెలు వెలిగించిన పుఢమిరంగు తెలుస్తుంది
ఈర్షాద్వేషాలతోటి యొనగూరిన ఫలమదేమి
ప్రేమకిటికి తెరిచిచూడు
మనసుపొంగు తెలుస్తుంది
నీకునీవు బంధీవై చీకటిగది నుండకుండ(నెలరాజును నిందించక)
వలపుతలుపు తెరిచిచూడు నింగిరంగు తెలుస్తుంది
