తల్లితీపి

నవ మాసాలు మోయడమే కాదు
నడక నేర్చే వరకు
బిడ్డ తన కాళ్లపై తాను నిలిచి నడిచేవరకు
తీగె కాయను మోస్తున్నంత
సునాయాసంగ
మక్కచేను సంకపాపను మోస్తున్నంత సుకుమారంగ
తల్లి బిడ్డను మోస్తూనే ఉంటుంది
బిడ్డే సర్వస్వంగా భావించి!
పెంట మీది కాకరచెట్టు
పగడాల్ల మెరిసే గింజల జూసి మురిసినట్టు
చింపిరిగుడ్డల సీతాఫలం
ఇంద్రనీలమణులసోంటి గింజలచూసి
సంబురపడ్డట్టు
తల్లి తన బిడ్డలను తనివిదీర ప్రేమిస్తుంది!
తనబిడ్డల దిగులుజూసి
తనువెల్ల తపనవడ్తది!

        -( తల్లికోరోజు తండ్రికోరోజు కెటాయించుకొని పూజించే దేశంలో మనం పుట్టలే. అనునిత్యం ఉదయాన్నే లేచి భగవద్సదృశులైన వారి పాదాలకు నమస్కరించే సాంప్రదాయికదేశంలో పుట్టిన మనమంతా ధన్యులం. మనలగన్న తల్లిదండ్రులు కడుధన్యులని భావిస్తూ )