కాల గమనం

వెలుగు నీడల వెన్నెల రూపం
కలిమి లేములు గలిసిన తత్వం
అన్నీ మరచే అమాయకత్వం
సుంందరమైైనది సృృష్టి రహస్యంం  !

చీమలు చేపల కాహారంం
చెరువు నింండితే
చేపలు చీమలాాకాహారంం
చెరువులెంండితే
బలవంంతుడు బలహీనులెవరికైైన
ఓటమెవరి చిరునామా కాదు
విజయమెవరి వీలునామా కాదు
కలియుగ జీవన గమనానికి
కాల గమనమే ఆధారంం !

చెట్టు కడుపు మాడితే
పుల్లలు లక్షలు పుడతాయి
ఒక్క పుల్ల మంండితే
లక్షల చెట్లు నాశనమవుతాయి
దేనినీ చులకనగ చూడకు
ఎవరినీ తక్కువని యెంంచకు
అన్నీ అరుదైైనవే ఈ లోకంంలో !

ఏ శిరమున ఏ జ్ఞానఖని ఒదిగెనో
ఏ యెదలో ఎంంత లావా దాగెనో
ఏ కనుకొలకుల్లో ఏ కడలి నిలిచెనో
ఏ సహనంం లోతున ఎంంతటి శౌౌర్యముంండెనో
ఏ నగుమోము వెనుక యెంంత విషాదముంండెనో

కాలమాడే దోబూచులాటల
విధి ఆడే విచిత్ర పాటల
ప్రతి వాడూ పావే
అది దేవుడి లీలే
నివురు తొలగిన నాడు
నిప్పు ప్రజ్వలింంచును
పరిస్థితులనుకూలింంచిననాడు
ప్రతివాడు ప్రయోజకుడవుతాడు !

అమలినబంంధంం

రెంండు పెదాల కలయిక మాట
రెంండు హృృదయాల కలయిక ప్రేమ
అనేక హృృదయాల ఆత్మీయ కలయిక
మమతానురాగాల మధుర రూపంం స్నేహంం !

ఎదురు చూడకుండా ఎదురయ్యేది
చితి వరకూ నిలిచి యుండేది
ఎడబాటును సహించనిదీ
ఎన్నటికీ మరువలేనిది
సృష్టిలో తీయనిదీ మాయనిదీ స్నేహం !

ముగ్ధమనోహర భావాల రూపం
రసానంద జీవనమకరంద సౌరభం
ఎగుడు దిగుడు దారుల్లో
అలుపెరుగక సాగే పయనం స్నేహం !

కడలిపైై కదలాడే అలల ప్రయాణంం
అంంతరంంగమంందలి స్పంందనల రూపంం
అలసిన హృృదయాల ఆలాపన గీతంం
మధురానుభూతుల  మలయమారుతంం స్నేహంం !

పంట పొలాల వెంట పరుగెడుతూ
పిల్ల కాలువల ప్రతిబింబాలు చూస్తూ
గట్టు మీది గడ్డి పూలు కోస్తూ
మైమరిచి గడిపిన మధురస్మృతుల మాలిక స్నేహం !

సుడిగుంండాల సుదూర యానంంలో
ఊతమందించి ఊరట నిచ్చి
మానవాళిని నడిపించే
సుతిమెత్తని స్వాంంతన సమీరంం
మైైమరపింంచే  ఝుంంకార నాదంం స్నేహంం
అనంంత అపురూప అమలిన బంంధంం స్నేహంం !

పు(తి)రోగమనం

జీవారణ్యంంలో
మనిషి పశువుగా నున్నపుడు
ప్రతిప్రాణిలో దైైవత్వంం
ప్రకృృతంంతా పచ్చదనంం
సకల జీవుల సాహచర్యంం
సుఖజీవన సుంందర దృృశ్యంం
సకల చరాచర జీవుల
సమిష్టి జీవన సౌౌంందర్యంం  !

పశువు మనిషిగ పరిణమింంచి
మేథస్సుకు పదునుపెట్టి
భోగలాలస పరుంండైై
ఆనంందపు జీవనపుటలలపైై ఓలలాడుతూ
రాజీపడని రాజసంంతో
వెన్నుచూపని వీరులయి
స్వార్థ పరతయే పరమావధిగా
సకల జీవుల నెలవులయిన
వనాలు నరికి భవనాలు నిర్మింంచి
అభివృధ్ధి అదియేనని
ఆనందపడుతుండు
ఆధునిక మనిషి  !

చెరువుల కుంంటల చెర విడిపింంచి
ఆయకట్టులను ఆక్రమింంచి
కాలుష్యపు కార్ఖానాలు
ఆకాశ హర్మ్యాలు నిర్మింంచి
తన మేథస్సుకు సాటిలేదని
మురిసిపోతుండు మూర్ఖపు మనిషి !

నీటి నిలువలకాధారమైై
నిజమైైన ప్రకృృతి భాంండాగారమైై
జగతికంండగ నిలిచే కొంండల
యంంత్రపు శక్తితో ఆసాంంతంం పేల్చి
నీటినిలువలు పాతరవేసి
కోటీశ్వరులయి కులికే మనిషి
అమూల్యమైైన అమృృతదారకు
ప్రాణవాయువు మూల్యమునెరుగక
మూర్ఖపు ఆలోచనతో ముంందడుగేస్తూ
ప్రకృృతిని పాతరవేసే
అభివృృధ్ధికి అర్థమేమి
నేలవిడిచి సాము చేసి
నిలువలేమని యెరుగక
తను కూర్చున్న తరువు కొమ్మను
తనే తెగ నరుక్కుంటూ
కరువుకాటకాలన్నింటికి
కారణం తానని గుర్తించని
అమాయకత్వమే పురోగమనమా
పురోగమనంం తిలోదలకాలిస్తూ
చేసే తిరోగమన ప్రయత్నమే !

                 -పచ్చిమట్ల రాజశేఖర్
                  తెలుగు లెక్చరర్

ఆకాశమంతెత్తు నాన్న

జీవం పోసింది అమ్మే అయినా
జీవితాన్నిచ్చేది నాన్నే
చిన్ననాటి నీ తప్పటడుగులు
తప్పుటడుగులవకుండా
ఊతమిచ్చి ఉరకలు నేర్పేది నాన్నే !
నడక నేర్చిన బాల్యాన్ని
విడిచి పెట్టకుండా ఒడిసి పట్టుకొని
నిత్యం నీ వెన్నంటి ఉంటూ
నడత నేర్పి నడిపించేది నాన్నే !

ఆలుబిడ్డల పోషణార్థమై
అనుదినం శ్రమిస్తూ
తాను నిలువునా స్రవిస్తూ
అందరికీ వెలుగులు పంచేది నాన్నే !

పరివారపు ప్రగతికైై పరితపిస్తూ
కష్టాలకడలి మథించి
మధుర ఫలాలు మనకందించే
నిస్వార్థ నిరాడంబరుడు  నాన్నే !

హనుమంతుని వంటి
అందమైన మూర్తిని
జగత్ దర్శనానికి  నిలిపే
అగుపించని ఆలంబనా శిల నాన్నే !

బాధలన్ని దిగమింగుతూ
కన్నీటిని స్వేదంగా కష్టిస్తూ
అందరినీ అందళమెక్కించి
అథఃపాతాళానికి కూరుకుపోయిన
అవిరల శ్రామికుడు ఆదర్శమూర్తి  నాన్నే !

ఇంతింతైై యెదిగిన నీవు
మొలిచిన రెక్కలతో వలసవోయి
నీకైై నీవు నిర్మించుకున్న
సుందర ఆకాశ హర్మ్యాలకు
పునాది రాయి  నాన్నే  !

తానుచేరని తీరాలను 

దాటుతున్న నిన్నుచూసి

అంతులేని ఆనందంతో గంతులేసేది నాన్న!

గగనపథాన పతంగివైై విహరిస్తూ
అలసిసొలసి ఆదమరచి
అంచలంచలుగ దిగజారుతు
పతనమవుతున్న నిన్ను
తన చేతి దారంతో చైైతన్యపరిచి
ఎగురుతున్న నీ ఉన్నతిని చూసి
మురిసిపోతూ మైమరచిపోయేది నాన్నే !

నాన్నంటే ప్రేమ !
నాన్నంటే నమ్మకం !
నాన్నంటే ఆదర్శం !
నాన్నంటే ఆత్మీయ స్పర్శ !
  కొంండంత అంండ   !

నాన్ననే పిలుపు అమోఘం
                అనిర్వచనీయం
            ఆకాశమంత ఎత్తు !
                                     
                      - పచ్చిమట్ల రాజశేఖర్

వీడుకోలు

నేస్తమా!         ఓ నేస్తమా !
ఈ సుదీర్ఘ జీవనయానంంలో
ప్రతి కలయికా ఓ వీడ్కోలుకు నాంంది
ప్రతి వీడ్కోలూ ఓ కలయికకు పునాది
అల్లరి చేష్టలతో ఆహ్లాదంంగా
గడిపిన పాఠశాల పరిసరాలను
పసితనపు పసిడి నేస్తాలను
వీడిపోతున్నంందుకు విచారింంచకు
నీలో విరిసిన స్నేహ పరిమళాలు
పరిఢవిస్తున్నంందుకు సంంతోషింంచు
అజ్ఞానపు అంందకారంంలో
జ్ఞానజ్యోతి వెలిగింంచిన
గురువుల మాటలను
గుంండెల్లోతుల్లో నిలుపుకొని
సువిశాల సుడిగుంండపు
సుంందర ప్రపంంచంంలోని
చిక్కులన్నింంటిని సక్కజేసి
సుకమయ జీవితాన్ని సాగింంచు
సుస్తిర లక్షాన్ని స్తాపింంచు
అరుదైైన అపురూప బాల్యంంలో
స్నేహంం మిగిల్చిన తీయని
 అనుభవాలను నెమరేసుకుంంటూ
ఆశయ సాధనకైై అడుగులు వేస్తూ
ఆనంందంంగా సాగిపో
ఈ వీడ్కొలును వేడుకోలుగ
అనునిత్యంం మలుచుకో
అంంచలంంచలుగ యెదుగుతూ
ఆనంందంంగా సాగిపో . . !

                     -పచ్చిమట్ల రాజశేఖర్

మలయమారుతంం

సృృష్టిలోని బంందాల్లో
సుంందరమైైనది స్నేహంం
పచ్చని ప్రకృృతి లో
నులి వెచ్చని పరిమళంం స్నేహంం
మంండుటెంండలో
మలయమారుతంం స్నేహంం
ఎడారి పయనంంలో
ఎదురైైన ఒయాసిస్సు స్నేహంం
సుదీర్ఝ జీవన యానంంలో
సుస్తిర సుమధుర స్పర్శ స్నేహంం
అలసిన యెదల
వ్యధల ఆవిష్కరణ రూపంం స్నేహంం
అంందరినీ బంంధింంచే
ఆత్మీయాలింంగనంం స్నేహంం
అరుదైైన.....
అసలైైన బంంధంం స్నేహంం

                - పచ్చిమట్ల రాజశేఖర్

నిచ్చెన

తల్లి ఒడిలోని తలిరాకు బిడ్డను
ముద్దులాడి మురిసిపోక
తన వేలిని ఊతంగా
లేవదీసి
నిలువగలననే భరోసా నిచ్చీ
బుడి బుడి అడుగులతో
నడకలు నేర్పే బాధ్యత నాన్న

నీలోని యెదుగుదలకు
తాను మెట్లుగా నిలిచి
నిరంతరం వెన్నంటి ఉంటూ
నీవడిగిన ప్రతీది అందించే
గాంభీర్యం మాటున
 దాగిన ప్రేమే నాన్న

అనుభవాలు పాఠాలుగ అందించి
అనునిత్యం ఆదర్శం నిలిచి
కఠినంగా కనిపించే
మందలిం వెనుక మార్ధవం నాన్న

మనిషిని మహాత్ముడిని చేసి
సమాజానికందించుటకు
అను నిత్యం శ్రమిస్తూ
ఓపికగా నిలిచే సహనమూర్తి నాన్న

బొమ్మను బ్రహ్మగ మల్చిన శిల్పి నాన్న
అమ్మకు బ్రహ్మకు నడుమ నిచ్చెన నాన్న
                     -పచ్చిమట్ల రాజశేఖర్