అక్షరక్షేత్రాలు

 కరోనా వేటుకు 

ఎర్రజెండా ముందటి రైల్లతీరు

బడులన్ని నిలవడిపోయె

నవోదయపు సూర్యకిరణాలై

వచ్చివాలే ఛాత్రపక్షుల లేని

కొలనులై వెలవెలబోయె

అక్షరాల సాగుచేసే 

కర్షకక్షేత్రాలై చిగురించే

సరస్వతీ నిలయాలు 

వెల్లివిరిసె విరులసరులు లేక

తెల్లబోయినయి

అలలగోదారై 

గబ్బిలాల 

ప్రశ్నిస్తున్న వనం

ఈ ఒక్కచిత్రం చాలు

మనుషుల మేథను కదిలించడానికీ

ఈఒక్క చిత్రం చాలు

బుద్ధిజీవులు ఆత్మావలోకనం చేసుకోడానికీ

కళ్లకు కడుతుందీ చిత్రం

పచ్చనిచెట్టు పర్యావరణానికెందుకవసరమో?

అనువంత గింజలోంచి అంకురించినదాది

నిరంతరం పెరిగి నింగికెగబాకి

ఆకాశమంత నిండి

ప్రాణీకోటికంత అమృతప్రాణవాయువందించ

పుఢమిపై వెలసినదీ భూరూహము!

కొమ్మలు రెమ్మలు పూలుఫలములు

పచ్చనివాయువీవెనలూపు పత్రములు!

మానవసంస్కృతికి నెలవులు తరువులు

పశుపక్షాదులకు ఆవాసాలు!

ఓమనిషీ

నీకళ్లను మనసుకతికించి చూడూ

ఆచెట్టు విసిగివేసారి

విశ్వరూపధారియై అవతరించింది!

ఆ తరువును జూస్తే

గుండె తరుక్కుపోతలేదు

సకలప్రాణుల కావాసమై 

యెదిగి ఒదిగిన తను యెండి

మానవ పైశాచికత్వాన్ని ప్రశ్నిస్తలేదు!

మనిషీ 

ఆలోచించు 

ఇది అభివృద్ధి కాదు అథోగతి!

ఇది మానవ మనుగడకు గొడ్డలిపెట్టు!

ఇది పిచ్చెక్కిన బెబ్బులి

చేస్తున్న విధ్వంసానికి పరాకాష్ట!

ప్రకృతి పరాసికం (పరిహాసికం)

 

విహాయాసంలో విహరించే

తెలిమేఘమా

దరిచేరక దోబూచులాడే చెలిదేహమా

వాయుసారథ్యంలో ఒయ్యారంగా నీవు

సామజపు నడుమొంపులతో తనూ

దూరంగా ముగ్ధసౌందర్యరాశివైన

నిన్నుజూసి

ఆత్రంగా అందుకునేలోపు 

ఆకారశూన్యమై అనంతమై వ్యాపిస్తావు

చెలి మనసులోతుల్లో దాచుకున్న ప్రేమవై

అంతా భ్రమని 

నన్నునేను నచ్చజెప్పుకొని

పైకిచూస్తే

చెంతచేరువై దాపునిల్చి

పట్టుకోమని పరాసికమాడుతావు

మేఘమా! 

నీవు నా వెన్నెల వన్నెలచెలితీరే